ஆர்த்தி பாலாஜி..!

இயற்கை விவசாயம் என்பது நம் வாழ்வியல் முறை . சுய சார்பற்ற வாழ்க்கை வாழ இயற்கை விவசாயம் ஒன்றே வழியாகும் . மனிதனின் அடிப்படை தேவைகளான உணவு , உடை , பாதுகாப்பான வீடு ஆகிய அனைத்தும் இயற்கை விவசாயம் மூலம் அடையலாம் . இவை மட்டுமல்லாமல் இன்றைய முக்கிய தேவையான காகிதத்தால் ஆன பணமும் சாத்தியமே . இத்தகைய முறையை நாம் ஏன் பின்பற்றுவதில்லை ? இந்த கேள்விக்கு விடை நீங்கள் ஏற்றுக்கொள்ளும் விதத்தில் நிச்சயம் வானகத்தில் கிடைக்கும் . அதற்கு நீங்கள் செய்ய வேண்டியது எல்லாம் , எல்லா கவலைகளையும் மறந்து ஐந்து நாள் வானகம் எனும் சொர்கத்தில் பயிற்சி பெறுவது மட்டுமே .      இயற்கை வேளாண்மை என்றதும் விவசாயகள் மட்டுமே பங்குபெறும் ஒரு பயிற்சி கூடமாக இருக்கும் என்று சென்றிருந்த எங்களுக்கு மிஞ்சியது அதிர்ச்சி கலந்த ஆச்சர்யம் தான் .      கணினித் துறையில் பல ஆண்டுகள் பணிபுரிந்து கிட்டதட்ட ஆஸ்திரேலியாவில் குடியுரிமை கிடைக்கும் சமயத்தில் தனக்கு இத்தகைய வேலை தேவை இல்லை என்று கூறி விட்டு இயற்...

அதிகாலை நான்கு மணிக்கே பரபரப்புடன் இயங்க துவங்கிவிட்டோம் . ஒருவாறு கடவூர் சென்றடைய மணி பத்தாகிவிட்டது . அது ஒரு மலையை குடைந்து உருவாக்கிய அழகிய கிராமம் என்று தான் சொல்ல வேண்டும் . பெயருக்கு அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாய் பம்பு செட்டுகள் . நடக்கும் போதே அத்துனை அழகையும் ஆழ்மனதில் பதித்து விடலாம் . அத்தகைய கிராமத்தில் எங்குமே கண்டிராத பழங்காலத்துக் குடில்கள் . தேர்ந்தெடுத்த சில வல்லுனர்களால் கட்டப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது .      உள்ளே குடிலுக்குள் நுழையும் போதே நம் முன் வைக்கின்றனர் கம்பங்கூழ்தனை . நகரத்தில் வாழ்ந்த எனக்கு அனைத்தும் புதிதாக இருந்தது . வாகனமில்லாத சாலை , சாணம் கொண்டு மொழுகிய தரை . கூரை வேய்ந்த குடில் , பரிமாறிய உணவு , மற்றும் என் நெருங்கிய நண்பர்களுடன் சில நாட்கள் .      காலை 11 மணிக்கு , முதல் வகுப்பு ஆரம்பமானது . கிட்டதட்ட 15 ஆண்டுகளாக இயற்கை விவசாயத்தில் ஈடுப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் ஒரு நபர் வெகுத் தெளிவாக பண்ணை அமைக்கும் முறை பற்றி விளக்கினார் . கிட்...

என்னடா …!!! என் தாய் எவ்வித தடங்கலும் இல்லாமல் என்னை ஐந்து நாள் பயிற்சிக்காக கரூர் வரை அனுப்புகிறாரே என்ற வியப்புடன் தான் எனது தாயுடன் இரயில் நிலையம் நோக்கி பயணித்தேன் . சென்றதும் தான் தெரிந்தது எனது நேரம் அங்கு தான் ஆரம்பமாகின்றது என்று . ஆம் ..!! சென்னை மக்கள் அனைவரும் அன்று தான் கோவை செல்ல வேண்டும் என முடிவெடித்து இருப்பார்கள் போலும் . அதிகாரியை பார்த்து எப்படியாவது பயணச்சீட்டை உறுதி செய்து வேண்டும் என்ற உறுதியுடன் சென்ற எனக்கு மிஞ்சியது ஏமாற்றமே ..!!! என் தாயின் கவலை அத்தருணமே தொடங்கிவிட்டது . என்னை சற்று   கடுமையாகவே திட்டி விட்டு கண்ணீருடன் அவ்விடத்தை விட்டு சென்று விட்டார் . பின்ன என்ன செய்வார் .? நிற்க கூட இடமில்லாமல் படியில் தொங்கிக்கொண்டு அல்லவா பயணித்தேன் . என் தாயின் அன்பு புரிந்தாலும் இளம் இரத்தமல்லவா அவரை சத்தமில்லாமல் மனதில் கோவிக்கவே செய்தது . எப்படியோ இருக்கைக்கு மேலே தொற்றிக் கொள்ள இடம் கிடைத்ததால் ஒருமணி நேரத்திற்க்குள் சிரமம் சற்றே குறைந்தது . 5.30 மணிக்கு வந்த...